κελαδονίτης

ο

(ορυκτ.) ένυδρο πυριτικό ορυκτό τού καλίου, τού μαγνησίου και τού σιδήρου, που αποτελεί ποικιλία τών μαρμαρυγίων.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. γαλλ. celadonite < celadon < Celadon «χαρακτήρας λογοτεχνικού έργου»].